Af hverju er fólk sett í kassa?

17. janúar 2017

Mér dettur stundum í hug hinir ótrúlegustu hlutir og það sem skaut upp kollinum núna var hvað það er einkennilegt að allir þurfi að vera í kössum. Ég meina fólk í kössum. Það er auðvitað eðlilegt að pakka inn dóti sem þarf til dæmis að senda til útlanda til þess að gleðja vini þar.

Það er þetta með kassafólkið sem ég skil ekki.

Er ekki miklu nær að hafa bara alla frjálsa og á sömu tröppunni þar sem nægt pláss er?

Hverjir eru svo kassarnir sem okkur er troðið í ?

Jú, það eru kassar fyrir alþingismenn, kassar fyrir ráðherra og kassar fyrir venjulegt fólk.

Venjulega fólkið er í nokkrum. Til dæmis eru launþegar í einum, forstjórar í öðrum, öryrkjar í þeim þriðja og ellilífeyrisþegar eða fólk sem er komið yfir 65 ára aldur í þeim fjórða.

Fimmti kassinn geymir bankastjóra og sá sjötti hæstaréttardómara og lögmenn.

Allt eru þetta hinir vænstu kassar en á milli þeirra ríkir styrjöld og til þess að heyja hernaðinn var komið á fót her á Íslandi.

Grái herinn var stofnaður.

Voða flottur her, stjórarnir eru formenn eldriborgara og framkvæmdastjórar og poppari. Mjög flottur kassi sem þetta fólk er í og ekki amalegt að hafa nú loksins her, já ég segi og skrifa aftur HER á Íslandi.

Dásamlegi gráhærði herinn berst af mikilli hörku fyrir bættum kjörum eins kassahópsins. Það er fólk sem er komið yfir 67 ára aldurinn og vill fá ellilífeyri frá Tryggingastofnun óskertan þegar svona kassabúar eru í vinnu.

Er þetta ekki göfugur málstaður?

Mér finnst það.

En af því að þetta er nú ég og eins og allir vita ekkert nema vanþakklætið finnst mér þessi kassahópur ferlega lélegur baráttuhópur.

Það var jú haldinn fundur í bíóinu og allir voða fínir og þeim sem voru eitthvað að ybba sig var sagt að hafa sig hæga og sýna lygalaupurunum fulla kurteisi.

Lygalaupararnir töluðu voða fallega og Bjarni Ben varð svoldið reiður, ekki nema von þegar fólk er að mótmæla góðærinu sem hann og hans kassabúar hafa notið síðan fyrir hrun.

Mér finnst gráhærði herinn bara prump. Ég hef hlustað á Helga P og Þórunni H í útvarpi og lesið eitthvað af því sem komið hefur á Facebook síðuna hjá hernum.

Her sem er að berjast fyrir bættum kjörum líklega 40 þúsund manns þarf að hafa hershöfðingja sem skilja hvað þeir eru að tala um. Þeir þurfa að kunna á lögin og svo er líka ægilega sniðugt fyrir svona kassafólk að svara fyrirspurnum á mannamáli og vera svoldið næs, skiljiði.

Ég veit að ég er vanþakklát og ósvífin en ég verð bara svo ægilega sár og reið fyrir hönd kassafólksins sem býr við sára fátækt og á ekki fyrir mat hvað þá öðrum nauðsynjum og svo koma svona pótintátar og halda að íbúar kassanna séu fífl sem trúi fagurgalanum sem vellur út úr hershöfðingjunum.

Fyrst svona her skilur ekki aðstæður hinna svöngu hvernig er þá hægt að ætlast til að þingkassafólkið skilji að það þarf eitthvað mikið að breytast í íslensku þjóðfélagi til þess að ekki séu sveltandi kassabúar út um allar trissur?

Kannski er lausnin fundin:

Pakka fátæka kassafólkinu inn og senda það úr landi eða jafnvel að hætta að gefa mat í einn eða tvo daga á elliheimilum landsins og þá hverfur fólk sjálfkrafa niður í fallegu trékassana sem eru svo bara grafnir í kirkjugörðunum og ættingjar fylla af blómum og allir tala voða fallega um af því þessir kassabúar eru ekki að flækjast fyrir lengur.

Er þetta ekki besta lausnin? Ég bara spyr. Bankaræningjar geta fengið góð hótel til þess að búa á ef þeir eru settir í fangelsi og þeir þurfa ekki að láta neitt af dásamlegum lífskjörum sínum í verri kassa og geta haldið áfram að tölvast um allan heim og flakka með peninga þjóðarinnar.

Ég er bara hreint ekki frá því að ég hafi dottið niður á lausnina.

Senda kassaliðið sem kvartar í kössum út í buskan. Losa sig við þetta óþarfa nöldur og vanþakklæti.

Ég ætti eiginlega að fá Nóbelinn á Íslandi fyrir þessa frábæru hugmynd og svo væri hægt að gera mig að heiðurs hershöfðingja í her hinna gráu hára, það er að segja  þegar ég er hætt að láta lita á mér hárið. Það má jú ekki eyðileggja myndina, þessa ofsafínu hvítu gráu mynd og svo þarf ég líka að safna dálitlu af kílóum, eiginlega bara mörgum, til þess að skera mig ekki of úr myndinni.

Í kassann með hana, MIG, og sjá til þess að hún hætti að röfla í eitt skipti fyrir öll. Hún er óþolandi og allir vita það en frekar fáir orða það. Nennir ekki að vinna og heldur að það sé bara hægt að heimta ellilífeyri frá ríkinu eins og brjóstsykur.. Svo skilur hún ekki heldur að það sem hún sparaði í lífeyrissjóð er fyrir toppana, ekki fyrir einhverja hallæris gamlingja sem eru bara vanþakklátt kassapakk.

Ég á eiginlega ekki til orð, nægilega öflug, til að lýsa svona hrikalegu vanþakklæti.

Hulda Björnsdóttir