Hitt og þetta á laugardagsmorgni!

 

Enn einn laugardagur runnin í hlað og sólin farin að skína, loksins!

Auðvitað er ég ekkert að kvarta, þetta er dásamlegur dagur, 6 stiga hiti úti núna og sólskin sem reynir eftir bestu getu að þýða frost af grasi og bílum, og gengur bara nokkuð greitt.

Það er hrikalega kalt á nóttunni en ég er svo ljónheppin að thermostatið bilaði og klukkan ruglaðist svo nú fer það í gang yfir nóttina í stað þess að kveikja á daginn. Þetta er hugmynd sem mér hefði aldrei dottið í hug en er alveg frábær.

Yfir nóttina fer hitinn niður undir frostmark og smýgur eins og draugur í gegnum holurnar á múrsteininum sem húsin eru byggð úr og hvert einasta herbergi er eins og frystikista á morgnana þar sem venjuleg thermostöt vinna yfir daginn. Mitt vinnur hins vegar yfir nóttina, eftir að það bilaði, og ég kann sem betur fer ekki að laga það því með þessu móti verður nóttin ekki eins hrikalega köld. Alveg súper lausn, bara fyrir tilviljun og fáfræði húsfrúarinnar. Getur ekki verið betra.

Frábær náttföt úr Primark hjálpa líka til að halda aumingja íbúanum á lífi og gæta þess að hún frjósi ekki í hel.

Ég kaupi ekkert, segi og skrifa ekkert, í þessari búð en gat ekki staðist freistinguna þegar söngkennarinn minn sagði mér frá dásemd Primark náttfata, og skellti mér á nokkur og lofaði sjálfri mér hátíðlega að kaupa aldrei neitt annað í þessari búð því verðið talar sínu máli.  Þeir sem vinna á saumastofunum fá smánarlaun! og venjulega styrki ég ekki svoleiðis en hvað getur maður gert þegar frostið smýgur inn að innsta beini? Ekki gat ég sofið í fallegu fötunum sem Gerður hannaði. Það eru dagföt!

Því miður þarf aumingja ég að skríða upp úr heitu dásamlegu rúminu snemma á morgnana en mikil er freistingin sem þarf að standast hvern einasta dag yfir veturinn. Auðvitað flýti ég mér að búa um rúmið svo hitinn haldist þar til um kvöldið, eða þannig. Svo er lausn að setja kínverskan hitapoka, sem er hitaður með rafmagni, upp í á kvöldin og hann heldur góðum yl þar til næsta morgun. Ég er að tala um hitapoka með vatni innan í, skiljiði!

Í gær ræddum við málin, ég og ryksugan mín.

Ég á frábæra ryksugu, hljóðláta og hún sogar rykið eins og enginn sé morgundagurinn án þess að æra allt nágrennið. Munur eða sú á efri hæðinni sem ætlar að gera mann heyrnalausan. Semsagt, ég og vinkona mín, ryksugan, ræddum málin í  gærmorgun. Ég hef gengið framhjá henni í nokkra daga og velt fyrir mér hvort ég gæti hugsanlega hreyft handlegginn nægilega til þess að stýra tækinu. Eftir nokkrar fortölur ákváðum við að leggja í hann og fara saman inn í stofu og soga upp rykið við arininn áður en glugginn fengi bað. Við fundum innstungu og allt gekk þetta nokkuð vel. Handleggurinn kvartaði sáran, en það er ekki endalaust hægt að hlusta á kvart og kvein. Phisiotherapia er málið og greyið varð að láta sig hafa það þrátt fyrir urgandi vír innan í sér sem rak sig í og vildi komast út við minnstu hreyfingu.

Vírinn fer út á mánudaginn svo handleggurinn getur hætt að kvarta og farið að taka sig á og hætta að láta einhverja verki stjórna lífi sínu og axlarinnar. Það er allt gróið og ekkert kvein liðið lengur. Ég skil ekki þetta endalausa kvart alltaf! Læknirinn sem setti vírinn ætlar að skera í sama farið, svo pjattrófan verði ekki öll í örum, og draga gaurinn út. Ég ætti kannski að fá að eiga hann til minningar um ævintýrið! Datt þetta bara svona í hug núna! Ég meina vírinn. Læknirinn er falleg ung kona. Bara til að forðast allan misskilning.

Glerið á arninum fékk bað eftir að við, ég og ryksugan, sugum upp allt ryk á einum fjórða af stofunni. Það er til fullt af efnum til þess að hreinsa svona gler og bakarofna og allt mögulegt en ég fæ svo ofboðslegan hósta ef ég anda þeim að mér og er löngu hætt að horfa á þessi óþverra kvikindi. Nú nota ég bara bökunarsóda og vatn, bý til svolítinn þykkan graut og smyr með pensli á það sem ég ætla að þrífa. Leyfi grautnum að standa svoldið, líklega 3 eða 4 klukkutíma, ef ég hef tíma, annars bara þar til grauturinn er orðinn hvítur á glerinu. Næst set ég vatn í fötu og svampurinn fær sér smá bað og leikur sér svo í dásamlega grautnum og öll óhreinindi hverfa af glerinu. Þetta er sára einfalt og ég hósta ekki neitt, svampurinn fær almennilegt bað eftir dansinn og hvílir sig þar til næst. Vatnið skvettist á ljótu trén fyrir neðan svalirnar hjá mér og allt er eins og nýtt. Er ekki lífið dásamlegt?

Nú þarf ég að halda áfram að gera eitthvað af viti, eins og til dæmis að fá mér göngutúr niður í þorp áður en allt sofnar helgarsvefninum og kannski dett ég upp í kastala. Það eru nefnilega ennþá jól hér í bæ, þau eru ekki búin fyrr en á mánudaginn og þá er allt fíneríið tekið niður og kastalinn verður aftur ljótur og nakin eins og berrassaður kall í sokkum!

Ég vona að allir sem lesa þennan póst eigi góða daga og njóti tilverunnar. Það er svo einfalt að hafa það skemmtilegt!

Hulda Björnsdóttir