Af hverju eru allir þessir bílar að blikka mig?

 

30.desember 2016 er í dag.

Ég nenni ekki að eyða síðustu 2 dögum ársins í að hugsa um lélega alþingismenn og ætla bara að skrifa mér til ómældrar ánægju.

Ef einhver les það sem ég skrifa er það ágætt en mestu máli skiptir fyrir mig hvað ég fæ út úr því að hugsa á blaði.

Fyrir nokkrum dögum lagði ég upp í ferðalag til Pascuale en hann er blómasalinn minn og fjölskylda hans er vinafólk mitt. Ég hafði ekki séð þau síðan í ágúst.

Nú var ég laus úr prísundinni, þar sem ég hafði verið eins og fugl lokaður í búri síðan í október og ekki getað farið út fyrir þorpið nema í fylgd með fullorðnum sem voru á bíl.

Frelsið var dásamlegt. Ég gat sest upp í bílinn minn og ekið út í buskann.

Ég fór semsagt og hitti vini mína og urðu fagnaðarfundir og mikið um kossa og faðmlög þar sem allir gættu þess vandlega að snerta ekki vinstri hliðina á konunni. Það er nefnilega vír andskoti sem færði sig úr stað innan í handleggnum og er hann að skrapa fram og til baka. Ægilega sárt og má ekki snerta.

Philipe sýndi mér myndir af litlu dótturinni sem er ekki svo lítil lengur og afinn og amman vildu ólm að ég færi heim með nokkrar orkideur.

Ég kallaði orkideurnar "The ugly ones" þar til fyrir skömmu. Þær eru alls staðar og sjaldnast í blóma. Á svölum vítt og breitt um landið eru þessi grænu blöð sem standa upp úr pottunum eins og einmana sálir sem reyna að finna tilgang í lífinu sínu en ekkert gengur.

Í júlí fjárfesti ég í nokkrum, 6 minnir mig, og voru þær allar í blóma. Philip og ég lögðum á ráðin hvernig ég ætti að haga mér eftir blómgunina og ef til vill tækist mér ekki að drepa þær eins og allar hinar sem ég hafði reynt við. Ég keypti potta og mold og fór heim með nákvæmar leiðbeiningar um hvenær umpotta skyldi og hvernig.

Hlýddi ég öllum fyrirmælum og nú eru 3 þeirra komnar með knúppa og blómstra bráðum. Auðvitað tala ég við þær á hverjum morgni og stundum oftar á dag og þær eru ekki lengur "the ugly ones" nú eru þær bara fallegar grænar jurtir sem brosa framan í mig og halda mér i spennu og tilhlökkun um hvaða litur verður á blómunum sem eru á leiðinni.

Sem sagt, ég keypti ekki orkideur hjá vinum mínum í þetta sinn en datt í hug að ég gæti fært nágrönnum mínum sem hafa verið svo yndislega hjálpsöm og gert allt fyrir mig sem ég hef beðið um þessa mánuði sem ég hef verið veik, eina fallega blómstrandi orkideu. Ég ætla að gera það eftir áramótin.

Hélt ég nú af stað heim eftir aðra lotu af óskum um gleði og gæfu yfir jólin og fullt af kossum og knúsum.

Þetta er svona hér í landi: Ef þú ert kona færð þú kossa en ef þú ert kall er handaband það sem gildir. Landið mitt nýja er karlaland og ef mér er rétt hendi í kveðju skyni verð ég hrikalega montin. Þá er ég semsagt komin í jafningjafélagið og þangað ná ekki allir!

Þetta er svolítið öðruvísi ef fólkið er vinir þínir og þú kona. Þá færð þú koss og knús frá öllum, bæði köllum og konum.

Ég lærði þetta allt þegar ég var að byrja í ræktinni hérna um árið.

Þegar ég var að keyra heim komu á móti mér nokkrir bílar og allir blikkuðu mig eins og þeir ættu lífið að leysa.

Hvað er eiginlega að þessu liði, hugsaði ég, ég þekki ekkert þessa bíla? Er nú endanlega allt að verða galið hérna?

Ekkert lát var á blikkinu og ég gat ekkert gert í því. Var samt svolítið forvitin að vita hverjir þetta væru. Hélt að ég væri nokkuð viss um hvaða bíla ég þekkti.

Þegar að hringtorginu kom, því fyrsta á leiðinni áður en maður ekur inn á þjóðveginn frá blómasala götunni, varð enn einn bíll á vegi mínum og ökumennirnir ekkert að blikka. Þeir stóðu fyrir utan bílinn og annar úti á miðjum veginum og vinkuðu mér.

Sá sem var á miðjunni var nágranni minn!

Hann vinkaði mér út í kant!

Þetta var löggan að stoppa mig!

Nú skyldi ég öll blikkin sem ég hafði fengið áður á leiðinni að hringtorginu. Dásamlegir landar mínir aðvara ökumenn ef löggan er á næstu grösum. Er þetta ekki dásamlegt? Og fallega gert?

Jæja, löggan mín beið eftir því að ég opnaði rúðuna, en ég var ekki alveg á því. Ég vildi opna hurðina, varð eiginlega að gera það því ökuskírteinið var í bakpokanum mínum í aftursætinu.

Fyrst tók ég bílapappírana úr hanskahólfinu, ég veit nefnilega hvaða löggan vill sjá, hef verið stoppuð einu sinni áður, þegar verið var að gera skurk í fyllibyttu akstri!

Nú var ég komin með bílapappíra og þá var ekkert annað en opna bilhurðina og koma sér aftur í.

Maður gæti látið sér detta í hug að ekki sé neitt mál að opna eina bílhurð, en svo er nú ekki aldeilis.

Ég get sko hreyft handlegginn fram og aftur og beint út til hliðar en það er þessi fjárans ská hreyfing sem er alveg ófær ennþá og til þess að geta opnað blessaða hurðina þarf þessa ská hreyfingu. Ég er reyndar búin að finna lausn, rek öxlina ljúflega í greyið og færi svo hægri hönd yfir og opna. Þetta tekur svolítinn tíma og löggan mín var að byrja að verða aðeins óþolinmóður og hjálpaði mér að ná hurðinni upp eins og sönnum herramanni sæmir.

Skreið ég nú aftur í og náði í veskið mitt og vildi alveg ólm sýna honum vegabréfið mitt líka.

Nei hann vildi ekki vegabréfið bara ökuskírteinið.

Nú, ertu með portúgalskt ökuskírteini? sagði hann 

Já, sagði ég og fannst ég eiginlega hafa vaxið aðeins í áliti hjá kauða.

Skoðaði hann nú alla pappírana og málæðið í mér tók við. Sagði ég honum í óspurðum að ég drykki bara vatn og grænt te.

Ha, ekki bjór eða viskí? spurði hann

Nei, bara vatn og grænt te.

Hann var svolítið hissa og ræddum við þetta fram og aftur dágóða stund þar til hinn vildi fara að losna við útlendinginn svo hægt væri að stoppa einhverja sem hægt var að græða á. Þessi útlendingur er alveg glataður, drekkur ekki einu sinni viskí, hvað þá bjór eða vín.

Ég gleymdi auðvitað að spyrja hvort ég hefði gert eitthvað af mér og settist sæl upp í bílinn spennti beltið og vinkaði Boa Tarde e Boas festas og löggurnar báðar brostu breytt.

Það er svo dásamlegt að hafa svona pólití í landinu. Margir þeirra eru vinir mínir úr ræktinni og svo eru nokkrir nágrannar.

Ég er hamingjusöm með að hafa verið stoppuð. Þeir stoppa alla og er það gott því margir aka eins og enginn sé morgundagurinn og gefa lítið fyrir samferðafólkið sem gæti verið fyrir þeim.

Í dag og á morgun hreyfi ég ekki bílinn. Ég er öruggari labbandi um þorpið en akandi um þjóðvegi í nýárs stressi og brjálæði sem grípur landann 3svar á ári.

Boa Ano Novo

Hulda Björnsdóttir

Athugasemdir

[Hrólfur Þ Hraundal, 30.12.2016 kl. 17:36]

Geri ráð fyrir að þú hafir ekið með ljósum í björtu, en það gera bara fullir Portugalir. 

[Hulda Björnsdóttir, 1.1.2017 kl. 11:24]

Hrólfur Þ Hraundal. Hvernig veist þú að aðeins fullir portugalar aki með ljósum í björtu? Ef þú lest bloggið þá kemur fram skýring á blikkinu! Varðandi fullu portugalana þá mótmæli ég svona fullyrðingum. Þeir sem aka með full ljós í björtu eru útlendingar!