Ég er svo reið, eða er ég kannski bara sorgmædd?

 

Þá er alþingi að komast í sama gír og venjulega. Keyra mál í gegn og flýta sér svo allir þingmenn komist í jólafrí.

Já, passa upp á að fríið verði nægilega langt, launin er svo skammarlega lág og ekki hægt annað en vorkenna vesalings fólkinu sem vinnur fyrir þjóðina við að búa til lög, eða kannski ólög, á hinu háa alþingi.

Ég gæti gubbað bara af tilhugsuninni um hin ótrúlegu vinnubrögð sem tíðkast á alþingi íslendinga og haf tíðkast eins lengi og ég man eftir mér.

Það er ekkert einkennilegt við að ólög séu samþykkt hvað eftir annað. Hvernig á annað að vera hægt þegar mál eru lögð fyrir þingflokka korteri fyrir fund?

Hvernig eiga þingmenn að geta sett sig inní málin og tekið vitrænar ákvarðanir með svona vinnulagi?

Meðvirkni er vinsælt orð í þjóðfélaginu í dag og hef ég ekki tekið mér það í munn fyrr en nú. Alþingi logar af meðvirkni.

Einn þingmaður rís upp og skrifar opinberlega um hin fáránlegu vinnubrögð og tek ég hatt minn ofan fyrir honum. Ég veit ekkert um hvaða flokki þessi ungi maður er í og mér er hjartanlega sama. Hann talar opinberlega um fáránleikann. Hann þorir að láta skoðun sína í ljós. Ég vildi óska að við ættum fleiri svona hugaða einstaklinga á hinu háa alþingi, einstaklinga sem risu upp og mótmæltu vondum vinnubrögðum þar sem vond lög renna í gegn eins og heita lummur.

Það er líklega borin von að fleiri slíkir líti dagsins ljós það sem eftir er af þessu ári en kannski vakna fleiri til lífsins á nýju ári eftir át og drykkju jóla og áramóta. Hver veit?

Það þarf eitthvað mikið að gerast til þess að bjarga landinu frá gjaldþroti! Það þurfa að rísa upp stjórnmálamenn sem eru ekki bara lukkulegir með launaumslagið sitt og er skítsama um almenning.

Ég hef auðvitað ekkert vald til þess að gera eitt eða neitt, ég er  almenningur og ég hef ekki einu sinni kosningarétt á landinu. Ég fæ hins vegar eftirlaun mín greidd frá landinu og því kemur mér ástand þar við. Ég skammast mín fyrir að tilheyra landi sem vellur í spillingu og eiginhagsmuna poti, sem aldrei fyrr.

Skömm mín lætur þó aðeins undan þegar ég les grein eftir ungan alþingismann sem vill breyta vinnubrögðunum. Það vaknar aðeins von í brjósti um að ef til vill sé einhver sem vill ekki taka þátt í viðbjóðnum.

5 stjörnu hótel í byggingu fyrir innflytjendur á stað þar sem fátækir íslendingar nutu jólamatar!

Tónlistarmenntun í dauðateygjum og æðsta ósk stjórnarherra landsins að leggja slíkan óþarfa niður! Ég er svo yfir mig hneyksluð á fáfræði stjórnmálamanna. Vita þeir ekki að tónlist er eitt af bestu tækjum til þess að auðga andann? Vita þeir ekki að fólk sem er veikt og hlustar á tónlist nær fyrr bata? Vita þeir ekki að tónlist hvetur ungmenni í öðru námi? Líklega vita þeir ekkert um þetta, hafa engan áhuga og finnst bara fínt að geta hóað í söngvara og hljóðfæraleikara við hátíðleg tækifæri, svona rétt til þess að fylla upp í dagskrána.

Og sjúkrahúsin! Hafa hinir háu herrar hugleitt hvað gerist ef þeir veikjast? Ó, nei þeir þurfa auðvitað ekkert að pæla í slíkum smámunum, þeir hafa peninga og fara að sjálfsögðu á einkasjúkrahús! Ekkert vandamál þar og skítt með almenning.

Menntun: Já, það er þetta með hina almennu menntun á Íslandi. Líklega ekki mikið til þess að hafa áhyggjur af, flytja bara inn útlendinga. Kennarar eru óþörf stétt sem heldur að hún eigi að fá himinhá laun fyrir að troða lærdómi inn í höfuð ungra íslendinga. Hvaða frekja er það að ætlast til þess að fá laun fyrir svona störf. Er ekki hægt að kenna krökkunum að lesa heima og skrifa? Þarf að vera að halda úti heilli stétt til þess að sjá um svona auðvelda hluti? Bara óþarfi! Senda kennara út að skúra! Heyrðu annars; hvert ætla hinir háu herrar að senda krakkana sína þegar allir kennarar verða farnir í önnur betur launuð störf? Eru til einkaskólar fyrir aðalinn á Íslandi?

Ég er svo óendanlega sorgmædd yfir því hvert fallega landið er að sigla og ekkert lát virðist vera á óstjórn og einkasukki.

Sukkararnir verða gamlir! Engin vandræði þar. Þeir hafa komið ár sinni vel fyrir borð og þeir sem hafa getað potað sér inn á þing með sviknum loforðum þurfa ekki að hafa áhyggjur af eftirlaunum. Nei, þeir sjá um sína!

Auðvitað eru að koma jól og þá á ég að vera voðalega auðmjúk og þakklát og ekki tala illa til eins eða neins.

Þá er líklega ekkert annað en biðja fólk að fyrirgefa mér hrokann og frekjuna, ef mögulegt er.

Góða fólk! ég vona að allir eigi góð jól og fái góðan mat að borða. Kannski kemur nýtt ár með betri tíð og blóm í haga, hver veit nema undrið gerist og hinir kjörnu fulltrúar sjái að sér og fari smátt og smátt, voða smátt, að hugsa um þá sem krossuðu við nafnið á flokknum þeirra í kosningum.

Hulda Björnsdóttir