Hvers vegna vill Grái herinn ekki samstarf við þá sem eru að vinna í málum eldri borgara?

26.júní 2017

Það er viðtal við Ingu Sæland í Reykjavík síðdegis þann 22.júní þar sem hún segir meðal annars frá því hvernig viðbrögð hún fékk frá Gráa hernum er hún leitaði eftir samstarfi.

Ein af stjórnarkonunum sagði að hún hefði nú alltaf kosið samfylkinguna og ætlaði að halda því áfram.

Helgi P. var ekki til viðræðu um eitt eða neitt þegar hún (Inga) hitti hann.

Væri ekki upplagt að hópur eins og herinn tæki því fagnandi að vinna með hverjum sem vildi bæta kjör eldri borgara? Herinn gefur sig jú út fyrir að vera að vinna að bættum kjörum fyrir þennan hóp. Það er mikið orðagjálfur og löng, ofboðslega löng, stefnuyfirlýsing sem fólk getur kynnt sér ef það nennir að lesa hana.

Ég er ekki í Flokki fólksins eða öðrum stjórnmálaflokki og verð ekki.

Ég er hins vegar í flokki þeirra sem vilja bætt kjör fyrir eldri borgara og öryrkja og fagna samstarfi allra þeirra sem vilja koma að þeim málum, og mér kemur hreint ekkert við í hvaða stjórnmalaflokki þeir eru eða hafa verið.

Ég neita að skilja viðhorf eins og kemur fram hjá herkonunni.

Ég neita líka að skilja af hverju Helgi P. fór í burt í flæmingi þegar verið var að bera víurnar í hann og herinn.

Orðaflaumur í stefnuyfirlýsingu segir nákvæmlega ekkert. Verkin eru það sem skiptir máli.

Ég verð svo undrandi þegar ég heyri ummæli eins og Inga hefur eftir herkonunni. Ég verð ekki reið, held að ég sé komin yfir það. Undrun er það sem skýtur upp kollinum og ég hristi höfuðið.

Einhver sagði svo ágætlega að 4000 manns hefðu verið svipt með einu pennastriki eftirlaunum frá TR með nýju lögunum.

Hvaða hópur er þetta?

Jú, það eru þeir sem hafa yfir hálfa milljón á mánuði í tekjur frá Lífeyrissjóði eða annars staðar að.

Einn ein æsifyrirsögnin.

Hvað með hina 56 þúsund eldri borgarana?

Þessi 4 þúsund manna hópur hefur það fínt.

Hinn hópurinn hefur það ekki fínt. Það er hópurinn sem ætti að vera talað um. Það er hópurinn sem á skilið að fá æsifréttafyrirsagnir í sneplum sem teljast vera dagblöð eða netmiðlar.

Ég legg til að fólk forgangsraði upphrópunum sínum.

Mikið vildi ég að fréttamenn tækju að sér mál eldri borgara og öryrkja eins og Mikael Torfason tók að sér málefni fátæka fólksins.

Hulda Björnsdóttir

 

 

 

 

Tattó - fagurt eður ei? Heimspekilegar hugleiðingar á mánudegi.

26.júní 2017

Ég sá mynd af vini mínum sem æfir með mér í ræktinni, eða ég æfi með honum, einhvern vegin svona ætti þetta að hljóma. Flott mynd af fallegum líkama og hreint út sagt æðislegir rauðir NIKE skór.

Við, ég og þessi vinur minn, spjöllum saman og hlæjum saman. Hann og hinir strákarnir aðstoða mig þegar ég þarf og þeir hafa áhyggjur af mér þegar þess þarf. Ég dáist að því hvað þeir eru sterkir og horfi á lóðin mín við hliðina á þeirra og hugsa með mér að líklega sé þetta vonlaust !

Líklega lyfti ég ekki í bráð 10 kílóum en þeir lyfta 100 eins og drekka vatn.

Ég dáist að þeim og þó undarlegt sé dást þeir að mér. Við erum nefnilega "tím". Saman skoðum við myndir í íþróttablöðum og dáumst að flottum gellum. Þeir eru löngu búnir að klífa hjallann þegar þeir földu gellurnar og roðnuðu upp í hársrætur ef ég kom að þeim þegar þeir dáðust að ljóskunum. Við erum jú búin að vera saman í 6 ár í ræktinni.

Það eru ekki aldursfordómar hjá okkur. Allir eru jafni og allir hafa það eitt að markmiði að þykja gaman og gera það sem hver og einn getur.

Strákarnir mínir eru lögregluþjónar, öryggisverðir, hjúkrunarmenn, sjúkraliðar, læknar, smiðir, skólastrákar og verkamenn að ógleymdum slökkviliðsmönnunum.

Allt eru þetta flottir strákar, hver á sinn hátt.

Þegar ég var að horfa á myndina af einum þeirra kom upp í hugann þetta með tattóið. Það eru ekki allir með tattó. Líklega meirihlutinn þó.

Ronaldo er ekki með tattó, ekki eitt einasta, er mér sagt.  Skýring á hans ekki tattói er að hann gefi blóð. Ef einhver skilur þetta þá er það ágætt. Ég er ekki sérlega vel að mér í tattómálum.

Nú á dögum tattóa bæði konur og karlar líkama sína. Ég verð að segja að fegurð síða kjólsins hverfur aðeins þegar tattóið þekur handleggi eða bak, jafnvel þó það sé ekki stórt, þá finnst mér glansinn hverfa af flottu sérhönnuðu kjólunum þegar þeir keppa við tattóið á eigandanum.

Angelina er gott dæmi um þetta, finnst mér.

Þegar ég horfði á myndina af flotta vininum mínum, allir vöðvar stæltir og fallegir,  eyðilagði tattóið  myndina, fannst mér. Venjulega er hann í bol þegar við æfum og því varð ég hissa þegar ég sá skreytinguna. Hún er falleg, ég viðurkenni það, en mér finnst hún skemma fegurð líkamans. Ég gæti hugsað mér að sjá svona skreytingu, og margar aðrar sem fólk hefur á líkömum sínum, uppi á vegg í ramma. Þetta eru oft á tíðum sönn listaverk.

Einhvern tímann, kannski eftir 30 ár, verða tattólíkamarnir gamlir og hrukkóttir. Hvernig ætli myndirnar líti þá út? Ætli þær verði líka gamlar og hrukkaðar?

Ég þarf að athuga þetta næst þegar ég fer á ströndina. Nóg er af kroppunum þar á öllum aldri. Mér finnst þetta áhugavert rannsóknarefni, þetta með eftirlauna tattóin!

Stundum er lífið svo dásamlega skemmtilegt og ekki sakar að leyfa hugmyndafluginu að taka á rás eitthvað út í buskann.

Ég mun þó ekki fá mér tatto. Ég hata nálar heitar en eldinn og tilhugsunin ein fyllir mig skelfingu.

Hulda Björnsdóttir