Ég er veik af áhygjum ! Melanie Trump, ég er lögst í rúmið vegna örvæntingar minnar!

12.apríl 2017

Ég er svo ægilega áhyggjufull þessa dagana og nú hef ég lagst í rúmið. Búin að liggja í rúminu í 2 daga og vera veik í 4 daga.

Ég er að reyna að telja mér trú um að ég sé bara með kvef og hósta en veit auðvitað betur.

Áhyggjurnar hafa lagt mig í rúmið.

Ég er varnarlaus, en eftir að hafa reynt allar hugsanlegar leiðir til þess að losna við óværuna og fá mér á endanum meðal til þess að geta sofið fyrir hóstanum, og setja marga kodda undir hausinn á mér svo nú sef ég sitjandi, fattaði ég loks hvað var að.

Ég sá í sjónvarpinu myndskeið þar sem sýnt var frá Hvíta húsinu og kínverski forsetinn var í heimsókn.

Trumpinn er auðvitað eins og venjulega svoldið heimóttalegur greyið og snýr alltaf hliðinni í fólk þegar hann heldur ræður. Svo situr hann eins og lítill strákur í fallega stólnum og mér finnst eins og hann hafi verið settur í skammarkrókinn.

Auðvitað er þetta voða sorglegt fyrir Trumpinn en svona er þetta nú bara og ekkert við því að gera. Kallgreyið orðinn of gamall til þess að hægt sé að fá hann til að sitja uppréttur og vera doldið virðulegur.

En Melanie! Ó kæra Melanie, þú sast í rauða kjólnum þínum í fallega stólnum og brjóstin kíktu upp fyrir og fylgdust með öllu sem fram fór.

Auðvitað var kínverska forsetafrúin klædd upp í háls, voða púkó eða hvað?

Svo sastu aftur elsku Melanie við matarborðið og enn voru bobbingarnir, sem eru ekkert smá flottir, að fylgjast með öllu og dilluðu af kátínu.

Í morgun sá ég þig á labbi með forsetafrúnni, þeirri kínversku og aftur var hún með upp í háls en þú í hvítum kjól og ég get svarið það að þó þú hefðir verið nakin hefði ekki sést meira af þér.

Þú þarft kannski, kæra Melanie að gera fleiri magaæfingar. Það er svo hallærislegt að vera með ber brjóst og maga út í loftið. Auðvitað er maginn ekkert hrikalega stór en samt, mér finnst þú ættir að laga þetta.

Auðvitað á ég ekkert að vera að skipta mér af þessu en ég bjó sko í Kína í nokkur ár og þekki svoldið dress kode sem þar ríkir og ég hef áhyggjur af því að forsetin, sá kínverski, hafi kannski ekki verið alveg að fíla rauða kjólinn.

Heyrðu, ég sá í morgun líka að þú varst búin að setja slæðu til þess að hylja bobbingana þegar þú heimsóttir krakkana. Þú veist, svarta buxnadressið!

Nú ætla ég að segja þér svolitla sögu, mín kæra Melanie, og vona svo sannarlega að mér batni áhyggju pestin.

Ég var kennari í Kína og einn daginn fórum við með nemendur okkar til þess að keppa í ræðukeppni. Ég hafði þjálfað þessa nemendur í nokkrar vikur eins og lög gera ráð fyrir í landinu.

Það var 45 stiga hiti og ég var alveg að bráðna. Klæddi mig í bol sem var smá fleginn, en ekki næstum því eins og þín dress eru. Svo er ég auðvitað bara með pínulitla bobbinga sem enginn tekur eftir og hef alltaf hálf öfundað konur eins og þig með allt út um allt hoppandi af kæti. Mínir geta það ekki, bara smá dúllur!

Jæja, þarna var ég með nemendurna og áhyggjufull og að bráðna, allt saman í einu. Vindur þá ekki að mér skólastjórinn í skólanum mínum og segir við mig í höstugum tón:

Settu á þig slæðu! Þú getur ekki verið hálf nakin fyrir framan börnin.

Ég var ekki með neina slæðu en samkennarar mínir höfðu upp á einni og ég gat vafið henni utan um hneykslið og bráðnað hægt og rólega.

Krakkarnir sem ég þjálfaði unnu auðvitað hvert í sínum aldurs flokki, en það var ekki aðalmálið. Aðalmálið var að ég hafði brugðist dress kóda landsins, vegna fáfræði.

Svo kæra Melanie Trump, ég vona að þú dragir lærdóm af reynslu minni og fáir leiðsögn um hvernig ber að klæða sig í viðurvist erlendra fyrirmanna.

Kallinn þinn er auðvitað gamall og feitur og þarf á einhverju fallegu að halda til þess að koma sér að efninu en þú verður að passa þig utan heimilisins.

Láttu fallegu bobbingana þína dingla fyrir framan Trumpinn þinn en feldu þá fyrir erlendum þjóðhöfðingjum.

Ég vona svo innilega kæra Melanie Trump að þú farir eftir ráðleggingum mínum svo ég geti hætt að hafa áhyggjur af þér og mér geti batnað kvefið.  Ég þarf nefnilega að fara í söngtíma á föstudaginn og nú er miðvikudagur og ég enn að hósta.

Þó ég opni ekki sjónvarpið meira í dag þá eru þessar myndir af þér svo lifandi í hausnum á mér og láta mig ekki í friði.

Hulda Björnsdóttir