Það sem ekki má nefna!

Undanfarið hef ég verið að skrifa um svanga fólkið á Íslandi og hef þá einkum verið að tala um eldri borgara og hin ótrúlegu svik stjórnvalda og hvernig farið hefur verið með lífeyrissjóð þessa hóps og honum blandað saman við Almannatryggingakerfið og því haldið fram að hann (lífeyrissjóðurinn) væri viðbót við tryggingakerfið.

Þeir sem til þekkja vita að tryggingakerfið var hugsað sem viðbót við sjóðina en ekki öfugt.

Um þetta er hægt að rífast endalaust en besta leiðin er að skoða söguna og þeir sem hafa áhuga og nennu ættu kannski að gera það sér til fróðleiks.

Það eru fleiri en eftirlaunaþegar á Íslandi sem eiga ekki fyrir mat alla daga. Launafólk á lægstu töxtum er ekki sælt af sínum launum. Þar er við verkalýðsforystuna að eiga og ætti hún að berjsat fyrir þeirra málum.

Eftirlaunaþegar eiga ekki marga málssvara og er ég ekkert of góð til þess að leggja mitt af mörkum til þess að tala þeirra máli.

Allir verða gamlir sem lifa. Þeir sem deyja fá ekki eftirlaun. Þetta vita auðvitað allir en hugsa samt ekki út í það. Yngra fólk á Íslandi er upptekið við að lifa lífnu núna og finnst kannski ekkert skipta máli einhverjir áratugir í farmtíðinni. Það skiptir reyndar máli og því fleiri sem huga að stafslokum sínum með einhvers konar sparnaði ættu að vera betur settir en þeir sem ekki gera það.

Í morgun las ég þráð á Facebook síðu vinar míns.  Hann er oft ekkert að skafa utan af hlutunum og segir það sem hann meinar og það sem margir aðrir eru að hugsa.

Skrif hans vöktu mig til umhusunar eins og svo oft áður og ekki síður hin ótrúlega harkalegu viðbrögð sem hann fékk. Ég skil stundum ekki, og reyndar mjög oft, hvað fólk getur látið út úr sér í skrifum sínum og brigslað fólki um alls konar hluti. Það er með ólíkindum hvað það eru margir heilagir á landinu!

Ég tilheyri vonda fólkinu og er bara nokkuð ánægð með það.

Skattsvik eru stórt vandamál á Íslandi.

Svik út úr Almannatryggingakerfi landsins eru líka til vandræða fyrir þá sem eru að fara eftir lögum og reglum.

Það má uðvitað ekki tala um þetta.  Ef svona hlutir eru nefndir verður allt vitlaust.

Ef Almannatryggingasvik væru upprætt mundi vafalaust ýmislegt breystast, en nei, ef minnst er á að eftirlaunaþegar eða öryrkjar séu að svíkja út úr kerfinu rísa upp hinir ólíklegustu og berja á þeim sem voga sér að tala um það sem allir vita en fáir gera neitt í.

Ég þekki fólk í báðum hópum sem hælir sér af því að svíkja út úr kerfinu.

Ég þekki líka marga, og eru það mjög margir, sem fara eftir lögum og reglum og sumir þeirra lepja dauðann úr skel og eiga ekki fyrir mat.  Það er fólkið sem ég held uppi vörnu fyrir og ætla mér að gera fram í rauðann dauðann.

Tryggingastofnun hundeltir mig allan ársins hring til þess að sjá um að hver einasta króna sem fæ út úr kerfinu sé rétt. Ég bý erlendis. Auðvitað er það gott og blessað og sjálfsgt að gefa þeim allar upplýsingar sem þeir biðja um og sannfæra þá um að ég sé á jörðunni en ekki farin til himna og sé að krefjast bóta þaðan.  Ég hugsa að ég þurfi ekki á bótum að halda þegar ég fer yfir um, en það er annað mál.

Þá eru það öryrkjarnir:

Ég vogaði mér fyrr á þessu ári að minnast á að ef til vill væri hægt að hækka bætur ef fólk hætti að svíkja út úr kerifnu. Sem betur fer var ég í órafjalægð í öðru landi svo ekki var hægt að berja mig en skammirnar sem ég fékk voru dásamlegar og ekki til að hafa eftir.

Það vita allir að það eru stunduð stórfelld svik út úr kerfinu sem heldur utan um öryrkja.

Það má ekki tala um það.

Ég er ekki að tala um þá sem eru raunverulega veikir og þurfa raunverulega á aðstoð að halda. Ég er að tala um þá sem þiggja bætur og vinna fulla vinnu, SVART. Borga ekki skatta og þiggja alla þá félagslegu aðstoð sem í boði er.  Þetta er klárt fólk sem veit hvernig á að gera þetta. Ég hef ekki hugmynd um hver aðferðin er og langar ekki til að vita það.

Ég þekki svona fólk og sumt af því þekki ég vel.

Af hverju geri ég þá ekkert í málinu?

Einmitt, það er góð spurning og svarið er einfalt: Ég hef ekki kjark til þess.

Þegar ég hugsa um þetta fólk verð ég döpur og sár. Ég hef alla mína tíð borgað skatta og safnað í Lífeyrissjóð VR til efri áranna.

Ég er mjög sátt við að þeir eftirlaunaþegar sem ekki hafa, einhverra hluta venga, getað sparað í lífeyirssjóð fái samfélaglega hjálp frá Almannatryggingakerfinu. Það er ekki nema sjálfsagt að eftr árin séu eins falleg og mögulegt er.

Ég er hins vega ekki sátt við að það sem  ég hef sparað verði að engu.

Ég vil fá minn lífeyrissjóð óskertann. Það er ekki verið að gefa mér eitt eða neitt, ég er að taka út það sem ég hef lagt fyrir í marga áratugi og ég borga fullan skatt af sparnaðinum mínum.

Þar sem ég bý erlendis hef ég ekki sömu réttindi og þeir sem búa á Íslandi. Ég er ekki að kvarta mikið yfir því þó mér finnist það ósanngjarnt.

Við öryrkja vil ég segja þetta:

Hættið að dæma þá sem tala tæpitungulaust um þá sem eru að svíkja út úr kerfinu. Það er enginn að dæma alla öryrkja svikara. Það væri hins vegar ykkar hagur að koma í veg fyrir svik svo að þeir sem eru raunverulega veikir gætu fengið bætur úr kerfinu sem gerði þeim kleift að eiga fyrir brýnustu nauðsynjum.

Þessi ábyrgð er á ykkar höndum.

Ef skattleysis mörk hefðu hækkað eins og gert var ráð fyrir í upphafi væri staðan önnur hjá venjulegu fólki.

Kannski væri hækkun þeirra farsælli lausn en að sletta nokkrum krónum í alla og þessar krónur svo borgaðar til baka með skertum lífeyri frá lífeyrissjóðunum sem ég og fleiri hafa verið að safna alla starfsæfina.

Það væri hægt að spjalla um þátt verkalíðsforystunnar í þessum málum en ég læt það öðrm eftir og bendi ykkur sem hafið áhuga á að lesa skrif Wilhelms Wessmans og Guðmundar Guðmundssonar á Facebook.

Ég geri ráð fyrir að verða skömmuð en bak mitt er breitt og ég get tekið ýmsu. Held  þó að það gæti verið ágætt fyrir þá sem ætla að leggja eitthvað til málanna hér að hugsa tvisvar áður en haldið er af stað.

Ég þekki vel til kjara raunverulegra öryrkja. Ég ólst upp hjá einum og hún var hetja. Ég þekki líka vel til þess að vera eftirlaunaþegi, bæði á eigin skinni og annarra. Ég veit hvað það er að eiga ekki mat og fara svangur í rúmið.  Margir af minni kynslóð ólust upp við erfiðar fátæktar aðstæður, þar sem vatn fraus í krönum yfir nóttina og brunagddur var inni. Sem betur fer voru það ekki allir. Margir höfðu það gott.

Árið 2016 á Íslandi, sem er meðal ríkustu þjóðum heims, ætti enginn að líða skort og þurfa að fara svangur í rúmið eða eiga ekki höfði sínu að halla á nóttunni í hlýju húsi og góðu rúmi.

Konsingaloforð eru ódýr. Þau er auðvelt að svikja. Nú renna loforðin út í stríðum straumum.

Kæra fólk sem þetta lesið! Í guðs bænum hugsið ykkar ráð vel áður en þið kjósið aftur sama sukkið og verið hefur.

Litlu framboðin lofa ekki síður, en geta þau staðið við fögru fyrirheitin? Hvar ætla þau að taka peningan? Skilja þau kerfið? Af hverju sameinast þau ekki svo öruggt sé að þau komist til valda?

Ég sé ekki betur en 8 ára uppbyggingartíma sé að ljúka og framundan séu mögru árin. Þanig hefur þetta gnegið á Íslandi aftur og aftur í gegnum tíðina.

 

Athugasemdir

[Valdimar (IP-tala skráð) 10.10.2016 kl. 05:04]

Kröftugt innlegg.